ti

ti’ye aldık hayatı
kaçırıldık gün düşlerimizden
hasret kaldık
vurulduk duvardan duvara
leylekler gibi göçücü
durmadık durdurulduk

öyle olsun madem
peşi sıra kovalamaksa kimsesiz an’lar zincirini
koca koca hayaller örüp küçük küçük düşler boğmaksa
bir bir koşup iki olamamaksa
soluklandığında yalnız kalmış olmaksa
sormazlar mı çıkıp karşına ansızın,
verdin mi hakkını sana ait olmayanın diye

en güzel en kutsal olduğunu bile bile
ya tuttuğun elleri aslında tutamamışsan
başkasının yolu ya senin yarı yolunsa
sen gülerken onlar ağlıyor,
ve onlar gülerken sen ağlıyorsan
biliyorken herkes için zor olduğunu,
ve belki de kaçınılmaz,
kabullenmediğineyse aslında serzenişin
demek ki hayat da seni ti’ye almış be delikanlı